Przepuklina kręgosłupa, potocznie nazywana wypadnięciem dysku, jest dolegliwością o wieloczynnikowej etiologii, niezależnej od wieku i płci. Pacjenci leczeni są operacyjnie lub korzystają z pomocy rehabilitantów.
Podłoże i możliwości leczenia przepukliny kręgosłupa
Do powstania przepukliny kręgosłupa dochodzi w wyniku zmian w obrębie krążka międzykręgowego, o powstaniu których świadczy zmiana postawy, a także statyki i dynamiki ruchu. Charakter objawów zależy w głównej mierze od umiejscowienia zmian, które mogą pojawić się w odcinku szyjnym, piersiowym, lędźwiowym i uciskać na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe. Większość pacjentów dotkliwie odczuwa:
- ból promieniujący do kończyn,
- czasem także zaburzenia czucia,
- osłabienie siły mięśniowej,
- obniżenie sprawności ruchowej.
Na wystąpienie zmian tego typu narażeni są:
- sportowcy,
- pracownicy fizyczni,
- osoby w podeszłym wieku,
- osoby po urazach mechanicznych.
Wielu specjalistów zwraca uwagę na to, że kluczowe znaczenie ma szybka diagnostyka za pomocą rezonansu magnetycznego pozwalająca na jednoznaczne rozpoznanie problemu. W pierwszej fazie ostrej najczęściej zaleca się unieruchomienie i przeciwbólową farmakoterapię. Część pacjentów kwalifikowana jest do zabiegów operacyjnych, a innym wystarcza pomoc rehabilitantów.
Cel rehabilitacji neurologicznej u pacjentów z przepukliną kręgosłupa
Do rehabilitacji neurologicznej kwalifikują się przepukliny uciskające korzenie nerwowe. Działania terapeutyczne prowadzone są tak, by wspomagać regenerację krążka międzykręgowego, w którym doszło do zmian chorobowych. Praca fizjoterapeuty będzie polegała na wyregulowaniu napięcia układu nerwowego za pomocą terapii manualnej na przykład metodą Ackermana czy masażu tkanek głębokich. Działania te prowadzą do:
- poprawy ukrwienia mięśni utrzymujących kręgosłup,
- stymulacji nerwów wychodzących z rdzenia kręgowego,
- ułatwiania przepływu limfy,
- likwidacji obrzęku,
- zmniejszenia stanu zapalnego.
Ponadto wprowadzane są ćwiczenia metodą PNF wzmacniające mięśnie odpowiedzialne za dynamiczną i statyczną stabilizację kręgosłupa. Korzystne dla pacjentów są także techniki zaczerpnięte z metody McKenzie. W tym czasie pacjent powinien unikać przeciążeń, dać organizmowi czas na regenerację.
Liczy się systematyczność
Ważne jest, by z przepuklinami kręgosłupa pracować indywidualnie, to znaczy dostosowywać terapię do stanu pacjenta – wtedy możliwe jest uzyskanie satysfakcjonujących efektów. Należy także zwrócić uwagę na to, że rehabilitacja u tego typu pacjentów jest procesem długim, wymaga cierpliwości i regularnego stosowania się do zaleceń terapeuty. W innym miejscu na naszym blogu przedstawiamy 5 zasad rehabilitacji neurologicznej, które mają odniesienie także do pacjentów z wypadającymi dyskami kręgosłupa.